Memoires van een zwembadmachinist
Om mijn nieuwe website onder de aandacht te brengen is het essentieel een aantal berichten, blogs genoemd, te publiceren. Zie het tabblad “Kennisbank” op mijn site. Mijn eerste bericht inspireerde me voor een tweede anekdote. Ervaringsgericht. Een beeld van de echte praktijk zwembadtechniek. Gefundeerd op mijn belevenissen.
Ik werkte toen in een hele grote accommodatie. Tot wel zeshonderdduizend bezoekers per jaar. Dat enorme gebouw bevatte vele toiletgroepen die allen waren aangesloten op een hoofdrioolbuis in de kruipruimten. Omstreeks het middaguur kreeg ik de melding dat alle toiletten overstroomden. Met een fantastische stinkbende tot gevolg. En of ik dat even kon oplossen?
Nu werkte ik daar nog niet zo lang als leidinggevende, en kende dus toen nog niet het gehele leidingenschema uit mijn hoofd. Maar een oudgediende die daar al vanaf het eerste uur werkte wel. Ik noem hem hier “Piet B.” daar de wetten op privacy nu eenmaal van toepassing zijn.
Dus wij die kruipruimten in. Daar bleek dat een constructiefout de boosdoener was. Er zat een blind stuk leiding in het hoofdriool, vergelijkbaar met onze menselijke blinde darm, maar in een verkeerde richting. Door die leiding kon een verstopping ontstaan, wat dus ook gebeurde. Gelukkig was die blinde pijp voorzien van een schroefdop. Waarlangs eventuele verstoppingen konden worden verholpen.
Nu is/was mijn zeer geliefde collega en goede vriend Piet B. zeer enthousiast maar niet altijd weloverwogen bij de uitvoering van zijn werkzaamheden. Dus voor ik halt kon roepen schroefde hij die dop los. Met als resultaat dat er een pijp stront en anderen fantastische vuiligheid de kruipruimte inspoot waarin wij op dat moment verbleven. De derrie kwam zowat middelhoog. Het is me nog gelukt hem die kruiruimte uit te sleuren voordat de stank te overweldigend werd. Wat een fantastisch drama!
Ik zie Piet B. nog een beetje beteuterd staan, een vuile gebruikte tampon aan zijn linker oor bungelend. Wat een fantastische collega. Met hem heb ik mijn halve leven verlachen denk ik.