Een eerste blogbericht van Ted Verbeek op de vernieuwde website

Ik herinner mij die tweede werkdag nog goed. Decennia geleden. De eerste dag stond vol met kennismaking met het team, terreinverkenning van de gehele accommodatie, functieafbakening, verwachtingspatronen, etc. Intensief, leuk maar ook heel heftig. Op weg naar huis rondde ik, wel voldaan, af met acute broekhoest.

Gedurende de tien eerdere carrièrejaren leerde ik alle benodigde aspecten en disciplines die mijn fundering vormden op basis waarvan ik me, nog steeds, de hoogs weledelgestrenge titel “Badmeester” mag toe-eigenen. Zoals te doen gebruikelijk was ik niet alleen aan de bak maar ook onder de bak zeer bekwaam en ervaren. Ik had dus zogezegd natte, administratieve en vette handen.

Dus ging ik op mijn tweede dag enthousiast aan de slag op het vette terrein bij mijn nieuwe werkgever. In de stookruimte liepen vele leidingen. En die moesten op kleur worden geschilderd. Blauw voor water, rood voor heet water en geel voor gas. Die kleur geel ontbrak nog. Nu liepen die leidingen voor een groot deel onder het plafond op ongeveer zes meter hoogte. Dus ik met een ladder tegen die buizen omhoog. Die buizen hingen aan draadeinden en waren dus enigszins flexibel gemonteerd. Je hebt een hand nodig voor de kwast en de andere hand om jezelf vast te houden. Dus zette ik mijn pot gele verf op een plankje dat rustte op twee horizontale leidingen. Dat werkte uitstekend, dacht ik.

Ik was al een eind gevorderd, de betreffende gasleiding was al bijna helemaal geel, toen mijn nieuwe directeur zich aanmeldde. Lukt het allemaal een beetje Ted? Beleefd als ik ben draaide ik mijn gezicht in zijn richting vanaf zes meter hoogte en gaf antwoord. Althans, dat was mijn bedoeling. Maar met die beweging op de ladder schommelden de buizen en verschoof het plankje waarop mijn pot gele verf stond. Met als resultaat dat het plankje, maar vooral die pot gele verf naar beneden vielen.

Die bus gele verf miste het hoofd van mijn directeur op een haar na. Waarmee ik een zeer goede en intensieve indruk op hem maakte. Hij was van zijn voeten tot boven zijn middel geel.

Ik verwachte direct ontslag te krijgen. Maar zijn reactie was niet te overtreffen. Goed gedaan jongen, waar gehakt wordt vallen spaanders. Ga zo door!

Nog steeds zal ik mijn oude directeur, Piet van der Vlist, daarom herinneren. Wat heb ik veel van hem geleerd. Dank nogmaals.