De zwemopleiding starten met de diepwatermethode
Een groot aantal zwembaden in Nederland is iets minder dan 140 centimeter diep. Dit is ontstaan door de zogeheten Wet Hygiëne Veiligheid Bad en Zweminrichtingen (WHVBZ), zie voor nadere uitleg de tabbladen over zwembadtechniek op deze site. Kort samengevat kon in zwembassins, ondieper dan 140 centimeter, worden volstaan met steekproefsgewijs, dus arbeidsloon en kostenbesparend, toezicht. In bassins van 140 centimeter diepte of meer diende de “houder van een zweminrichting” permanent toezicht in te zetten. Dus werden veel bassins van campings, hotelbaden en andersoortige recreatiebassins iets minder diep gebouwd.
Juist in deze, zogeheten “diepwaterbassins”, zijn vele zwemscholen gevestigd. De grote wedstrijdzwembaden zijn veelal in exploitatie bij gemeenten of, contractueel ingehuurde, exploitanten.
Een kind, kleiner dan 140 centimeter, dat (nog) niet kan zwemmen dient uit de buurt te blijven van een dergelijk zwembassin. Verdrinken in 20 centimeter diep water is ook mogelijk, maar als het water dieper is dan de lichaamslengte is dit vragen om problemen. En toch dienen de zwemschoolhouders en hun docententeam uw kind in deze “diepwaterbassins” te leren zwemmen. Hoe pak je dat aan?
Een aantal diepwatermethoden
Zonder toezicht zal een kind dat nog niet, of onvoldoende, kan zwemmen verdrinken. Dus is individueel toezicht noodzakelijk. Ook tijdens zwemles. Dit brengt dan mee dat ieder kind dient te worden begeleid door een individuele zwemdocent. Maar dit zal, de vele actieve onbezoldigde vrijwilligers buiten beschouwing latend, voor de modale belastingbetalende ouders financieel onhaalbaar zijn. Dus hoe dan te handelen in of nabij een diep-waterbassin als wettelijk aansprakelijke en menselijk bezorgde zwemdocent? In ieder geval zijn drie methoden zij toepasbaar:
Diepwatermethode met drijfmiddelen
Drijfpakjes zijn niet zonder redenen ontworpen. De Swimsafe en het Friese Drijfpakkie zijn juist bedoeld voor de diepwatermethode. Maar met armvleugeltjes en eventueel een kurk lukt het ook prima. In ieder geval zijn de leskinderen redelijk veilig en kan een goede groepsles vrijwel probleemloos worden verzorgd. Daar het conventionele watervrij maken lastig is met drijfmiddelen is de voornoemde borstcrawlmethode meer voor de hand liggend. Maar ook dan blijft waakzaamheid geboden, zie hierna.
Diepwatermethode, individueel, zonder drijfmiddelen of een beperkt aantal hulpmiddelen
Een kind zonder drijfmiddelen bij diep water is vragen om problemen. Dat ervaarde de auteur vele praktijkjaren geleden eens. Na een aantal oefeningen met drijfmiddelen moesten ze enkele oefeningen onder water gaan doen, dus uit die rommel! Terwijl ik kort en krachtig uitlegde wat de bedoeling was, klapte ik uit enthousiasme in mijn handen. Foutje (…) Waarop ruim de helft van de tien kinderen sprong. Nog nooit heb ik zo snel kinderen moeten pakken en op de kant gooien, ik kwam handen tekort. Het scheelde toen niet veel!!!
Dus is het raadzaam op ieder kind een begeleider te zetten. Dat is vrijwel ondoenlijk met beroepsdocenten gezien het kostenaspect. Maar soms bieden stagiaires van de beroepsopleidingen uitkomst. Een heel andere insteek volgt hierna.
Diepwatermethode, Samen op zwemles
Vele jaren geleden startte de auteur eens een experiment. Zou het mogelijk zijn om zwemles te geven per computer? Dit resulteerde in het boek E-Zwemles – HOE LEER IK MIJN KIND ZWEMMEN, je kunt het hier downloaden. Daarmee heb ik heel wat ouders plezier kunnen doen. Vooral gezinnen die de Nederlandse zwemlesinzichten wilden toepassen, maar buiten Europa woonden, maakten er dankbaar gebruik van. Het betreffende boek zet ik nog online. De bijbehorende website met oefeningen en resultaatscore heb ik al geruime tijd offline gezet. Want tijden veranderen. En ook de beschikbare middelen. Ik werkte met korte filmfragmenten die de ouders moesten maken en uploaden. Aan de hand hiervan kon ik diagnose stellen en adviseren ter ondersteuning op de boekenwijsheid.
Een aantal jaren terug ontwierp een goede collega een volledige digitale leermethode voor de beroepsopleiding zwemonderwijzer. Met behulp van filmpjes en een goed lesboek plus heel veel stage-uren onder begeleiding werkte dit prima. Dezelfde methode kan ook worden toegepast op een deel van de ouders die hiervoor open staan, zelf goed kunnen zwemmen en over voldoende tijd beschikken.
Ook schreef ze een boek “Samen op zwemles”. Dat was na mijn experiment met e-zwemles. Ooit had ik een zwemschool. En daar stelde ik het verplicht dat alle ouders de eerste twintig lessen van drie kwartier mee het water ingingen. Een meerderjarige oppas etc. was ook toegestaan. Of het inhuren van een plaatsvervangende beroepskracht tegen betaling via mij.
Dat werkte fantastisch en heel snel! Maar het vergt wel de nodige inzet en bereidheid van de lesgevende docenten. In mijn geval waren dat beroepsdocenten die door mijzelf waren opgeleid en hun stage hadden gelopen in mijn zwemschool. Maar het is even wennen. Tien kinderen op de kant, tien ouders er tegenover in het water en daarachter de zwemdocent. Let wel, de ouders werden vooraf intensief geïnstrueerd tijdens instructiedagen zonder aanwezigheid van hun kinderen. De zwemdocent gaf les, de ouders waren slechts hulpkrachten. Er zijn enkele praktijkknelpunten gepasseerd. Zoals bijvoorbeeld de huilende kinderen die aan hun moeder of vader bleven kleven. Dan was het stoelendans geblazen! Geef je kind aan de buurvrouw rechts van je en pak het kind aan van de moeder links van je. Als ieder kind een vreemde moeder heeft als hulp is dat gedrein snel over. In ieder geval is deze methode van werken heel veilig met zoveel beschikbare en parate hulpkrachten.
En een bijkomend voordeel van “samen op zwemles” is dat ze zogeheten ‘kijkdagen” achterwege kunnen blijven. Die eerste twintig lessen als hulpkracht in het water kweekten veel inzicht en begrip bij de ouders. Aansluitend dienden ze tijdens de vervolgopleiding in de zwemzaal op de bankjes te blijven als hulp bij een gang naar het toilet, kurkjes of bandjes aan- of afdoen etc. Werkelijk iedereen was enthousiast over dit systeem, veel ouders hadden een aanzienlijke reistijd over voor deze methode van werken.
