Veiligheidsnormen tijdens e-zwemles
Met dank aan de regisseur van dit filmpje. Het ziet er zo simpel uit. Maar dat is het niet. Om dit te kunnen bereiken is veel geduld en kennis noodzakelijk. Ik adviseer nadrukkelijk te kiezen voor ondiep water voor uw eerste e-zwemlessen. En niet in dieper water waarin uw kind niet kan staan. Dat heeft een aantal redenen die ik hierna zal verhelderen.
Het eerste leerdoel
Ik kan in mijn geheugen teruggaan naar mijn 3e levensjaar. Dus ook naar mijn eerste contact met water. U ook? Ik ben bijna geboren op een woonschip. Zodra ik buiten ging spelen kreeg ik een reddingsvest aan. Ik viel op mijn 2e jaar al in het water en deed daarmee mijn eerste natte ervaringen op. Omstreeks mijn 4e levensjaar viel ik regelmatig in het water. Vanaf de gangboorden van het woonschip, de steigers tussen het schip en de wal, de oever of vanuit mijn roeibootje. Mijn record bedroeg drie maal op een dag per ongeluk in het water belanden.
Uw kind zal deze eerste ervaring ook moeten ondergaan. Maar dan wel in logische kleine stapjes. Het leren kennen en durven verdragen van water in de haren, ogen, mond, neus en keelholte is stap 1. Dat kunt u thuis al gaan oefenen, onder de douche of, indien beschikbaar, de badkuip in de badkamer.
Als wij struikelen strekken we automatisch de armen voorwaarts om de klap op te vangen. Ga eens bij uzelf na hoe dat precies in z’n werk gaat. Tegelijk met het voorwaarts strekken van de armen trekt u de rug hol en gooit het hoofd achterover, dus in de nek. Na de val duwt u uw bovenlichaam weer omhoog met de handen op de grond en gaat vervolgens weer staan. Dat zal uw kind dus ook doen, op de kant maar ook in het water. Op de kant krabbelt het kind wel weer overeind. Maar in het water is dat niet zo vanzelfsprekend.
Een kind dat voorover valt in dieper water kan de handen niet op de bodem van het bassin krijgen. Het zal daardoor met gestrekte armen, een holle rug en het hoofd in de nek in voorwaartse positie blijven drijven tot het stikt en verdrinkt. Want de mond en de neus blijven in die houding onder water, hooguit de ogen komen nog boven. Een kind dat achterwaarts valt zal niet automatisch op de rug gaan drijven maar trachten te draaien naar de buikligging. Indien dat niet lukt, het kind blijft in rugpositie drijven, dan zal het automatisch een holle rug maken en pogen de voeten op de bodem te krijgen. Maar dat lukt helaas niet, probeer het zelf maar in 140 centimeter diep water, dan voelt u wel wat ik bedoel.
Dus is het leren gaan staan in het water, vanuit rug- en buikligging het eerste leerdoel omwille van de veiligheid.
