De zwemopleiding starten met de rugslagmethode
Starten vanuit de rugligging heeft een heel groot voordeel ten opzichte van andere methoden. De stuwbeweging (Bernoulli) en de ademhaling (Archimedes) kunnen afwisselend maar ok gelijktijdig worden toegepast.
Starten vanuit de rugligging heeft een heel groot nadeel ten opzichte van andere methoden. In een buitenbad en in sommige binnenbaden met een vreemd plafond ontstaat desoriëntatie. Daarnaast is fel zonlicht of een regenbui in de ogen ook niet echt prettig voor een beginner.
Het maakt in principe niet uit welke rugslag wordt gekozen. De enkelvoudige rugslag is het meest voor de hand liggend. Daarnaast of in de plaats van wordt de rugcrawl soms gekozen. De auteur vindt de keuze, dit betreft dus zijn persoonlijke visie, voor de enkelvoudige rugslag niet echt logisch. Immers, waarom de armen niet benutten bij het maken van een stuwbeweging? De rugcrawl voorziet hier wel in. Maar er bestaat een officiële zwemslag die wel de benen en armen tegelijk benut en ook logisch aansluit op de latere schoolslag. De samengestelde rugslag zal, mits goed uitgevoerd, meer stuwing veroorzaken dan de rugcrawl. Helaas is deze slag geen onderdeel van de huidige zwemdiploma’s A, B en C. Ongeacht de examinerende instantie.
Via de enkelvoudige rugslag en de rugcrawl is het mogelijk de stuwbeweging aan te leren maar ook met passief op rug de drijven te beginnen. Maar tegelijkertijd aanbieden vanuit de totaalbeweging is eveneens mogelijk.
In Nederland kiezen we meestal voor de enkelvoudige rugslag als eerste hoofdleerdoel. Zodra de stuwbeweging er goed in zit en ook de ademhalingstechniek wordt beheerst is de overstap naar de schoolslag niet groot en logisch. Immers, alleen de armbeweging dient dan nog te worden toegevoegd. Maar ook de combinatie tussen arm- en beenbeweging. Ook hier is de, niet gemaakte, keuze voor de samengestelde rugslag meer voor de hand liggend.
Totaalbeweging of differentiëren?
De eerder genoemde totaalbeweging verdient enige toelichting. Hierbij wordt de gehele slag tegelijk aangeboden. Nu is dit bij de enkelvoudige rugslag nauwelijks van toepassing. Afwisselen tussen stuwen en ademhalen is een mogelijkheid. Maar dit passeert, door de leerling bijna ongemerkt, in combinatie. Wel wordt de beenbeweging in een keer aangeboden en geoefend. Dus met de aanwijzing: rondje, rondje, rondje, enz. Bij het vervolgens corrigeren legt de docent de nadruk op een aspect, zoals bijvoorbeeld de voetenstand.
Met differentiëren worden meerdere onderdelen in een lesprogramma bedoeld. Maar ook het in stukken knippen van een zwembeweging. Bij de enkelvoudige rugslag zal dan een aanwijzing worden gegeven zoals: buigen, wijd, sluit. Een heel langzaam uiteengezet: hakken naar je billen (lange pauze…), wijd (lange pauze…), sluit (lange pauze…). Deze keuze vindt veelal zijn oorsprong in het denken van de docent. “Ik moet voorkomen dat het kind de dingen verkeerd aanleert, anders moet ik die fouten later weer corrigeren”. Of deze vooringenomenheid klopt is nog niet bewezen. Ik geef een paar tegenhangers ter overweging. Een baby gaat kruipen met de armen en benen tegelijk. Het leren lopen lukt nauwelijks als niet tegelijk de armen worden mee bewogen om in balans te blijven. Differentiëren zoals hier bedoeld kan dus wel eens overbodig blijken. In dat geval is starten met de rugcrawl misschien een optie.
